ਦਸਮੇਸ਼ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਅਨੋਖਾ ਕੌਤਕ

ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਕਈ ਨਗਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੁਰਮਤੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਕੇ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਸੂਚਨਾ ਮਿਲੀ ਕਿ ਔਰੰਗਜੇਬ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਸਮਰਾਟ ਬਨਣ ਦੀ ਹੋੜ ਵਿੱਚ ਔਰੰਗਜੇਬ ਦੇ ਦੋਨਾਂ ਬੇਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਠਨ ਗਈ ਹੈ। ਔਰੰਗਜੇਬ ਦਾ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤ ਮੁਅਜਮ (ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ) ਜੋ “ਅਫਗਾਨਿਸਤਾਨ” ਦੀ ਤਰਫ ਇੱਕ ਮੁਹਿੰਮ ਉੱਤੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ ਪਰ ਉਸਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਸ਼ਹਜਾਦਾ ਆਜਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਮਰਾਟ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਅਤ: ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੜਾਈ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ।

ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਆਭਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਆਜਮ ਨੂੰ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਕਰਣਾ ਇੰਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ। ਅਤ: ਉਸਨੂੰ ਪਰਾਸਤ ਕਰਣ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲੈ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹਾਰ ਉੱਤੇ ਮੌਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦ੍ਰਸ਼ਟਿਪਾਤ ਕੀਤਾ ਪਰ ਅਜਿਹੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿਸਣਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਜੋ ਉਸਦੀ ਵਿਪੱਤੀਕਾਲ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਜਮ ਦੇ ਵਿਰੂੱਧ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇ। ਉਸਨੇ ਵਿਆਕੁਲ ਹੋਕੇ ਆਪਣੇ ਵਕੀਲ ਭਾਈ ਨੰਦ ਲਾਲ ਸਿੰਘ ਗੋਆ ਵਲੋਂ ਵਿਚਾਰਵਿਮਰਸ਼ ਕੀਤਾ।

ਨੰਦਲਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ: ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਮੰਗੇ, ਉਹ ਸ਼ਰਣਾਗਤ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਣਗੇ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਫਤਹਿ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਨੇ ਸੰਸ਼ਏ ਵਿਅਕਤ ਕੀਤਾ: ਉਹ ਮੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਿਉਂ ਕਰਣ ਲੱਗੇ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਔਰੰਗਜੇਬ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਕਾਰਣ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਪਰਵਾਸੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਟਿਆਂ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।

https://punjabiinworld.com/wp-admin/options-general.php?page=ad-inserter.php#tab-4

ਇਸ ਉੱਤੇ ਭਾਈ ਨੰਦਲਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਮੱਝਾਇਆ: ਕਿ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵਲੋਂ ਵੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਕੇਵਲ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਦੇ ਵਿਰੂੱਧ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕਦੇ ਹਨ। ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਵਲੋਂ ਭਲੀਭਾਂਤੀ ਵਾਕਫ਼ ਵੀ ਸੀ, ਇਸਲਈ ਉਸਨੇ ਭਾਈ ਨੰਦਲਾਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਵਕੀਲ ਬਣਾਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੀ ਆਜਮ ਦੇ ਵਿਰੂੱਧ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਣ।

ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਕਿਹਾ: ਕਿ ਸੱਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੁਲਜਮਾਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪੇਗਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੀਰ ਬੁੱਧੂਸ਼ਾਹ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨੰਹੇਂ ਬੇਟਿਆਂ ਨੂੰ ਦੀਵਾਰ ਵਿੱਚ ਚਿਣਵਾਇਆ ਹੈ। ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ਰਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕੜੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਈ ਪਰ ਮਰਦਾ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਸਨੇ ਬੜੇ ਦੁਖੀ ਮਨ ਵਲੋਂ ਇਹ ਸ਼ਰਤ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਹੀ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰਦੀ ਸਨ। ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੈਨਿਕਬਲ ਬਹਾਦੁਰਸ਼ਾਹ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ।